استرس‌های روزمره‌ی دنیای پرشتاب امروز با تأثیرات منفی خود بر انسان، موجب بیماری‌های مختلف می‌شوند و به همین خاطر درصد قابل‌توجهی از مراجعات به پزشکان به علت بیماری‌های ناشی از استرس است. استرس طولانی‌مدت و مدیریت‌نشده می‌تواند با تضعیف توان خودتنظیمی بدن، منجر به اختلالات عملکردی (Functional) ارگان‌ها و سیستم‌های مختلف بدن و بروز سندروم روده‌ی تحریک‌پذیر، آسم و دردهای مزمن شود. سیستم ایمنی، غدد فوق‌کلیوی، هیپوفیز و تیروئید نیز به میزان زیادی به استرس و تنش روانی حساس هستند. خوشبختانه استرس و آثار مخرب آن را می‌توان توسط انجام برخی از تمرین‌ها نظیر تکنیک آرمیدگی عضلانی تا حد قابل‌قبولی کاهش داد. تکنیک آرمیدگی عضلانی، واکنشی متضاد با استرس در بدن تولید می‌کند که پاسخ آرمیدگی (Relaxation Response) نام دارد و موجب کاهش ضربان قلب، عمیق‌ترشدن تنفس، کاهش فشار خون، بهبود جریان خون و رفع گرفتگی عضلانی می‌شود و بدن به حالت طبیعی خود بازمی‌گردد.

قرار‌گرفتن در حالت آلفای مغزی کارایی و توانایی‌های ذهن انسان را به مراتب افزایش می‌دهد، ذهن بسیار تلقین‌پذیر می‌شود و قدرت آفرینش بسیاری از شرایط دلخواه ما را فراهم می‌کند. پرتو آلفا قوی است و مربوط به سطح نیمه خود‌آگاه و قسمت‌های بالایی مغز است. این پرتو در حالت‌های نیمه هوشیاری، آرامش، استراحت و ریلکسیشن و هیپنوتیزم تابیده می‌شود.

برای موفق شدن و رسیدن به یک هدف دو کار را باید انجام دهیم؛ اول تلاش ذهنی برای رسیدن به آن هدف و بعد تلاش ذهنی. در تعریف این دو مفهوم گفته می‌شود که ما با تلاش جسمی به‌سوی هدف می‌رویم در حالی‌که با تلاش ذهنی هدف را به‌سود خود جذب می‌کنیم!

برای بهتر نتیجه‌گرفتن از تلاش ذهنی به شرایط خاصی احتیاج داریم. همانطور که گفته شد انرژی آلفا بهترین انرژی است که می‌تواند به ما کمک کند و علم هیپنوتیزم ما را برای رسیدن به حالت آلفای مغزی یاری می‌کند. برای یادگیری هیپنوتیزم قبل از هر‌چیز باید با ریلکسیشن شروع کنیم.

برای ریلکسیشن روش‌های مختلفی وجود دارد و شما بسته به میل و علاقه خود می‌توانید متد دلخواهتان را انتخاب کنید. یکی از متدها این است که در محلی که در آن‌جا احساس راحتی کرده و از آرامش و سکوت نسبی برخوردار است دراز کشیده دستها را در طرفین بدن قرار داده و چند نفس عمیق می‌کشیم (با یک شماره هوا را به داخل ریه‌ها فرستاده و تقریباً 4 برابر این زمان هوا را در قسمت‌های بالایی سینه نگه‌داشته و بعد به اندازه 2 شماره هوا را با دهان بیرون می‌دهیم) این تنفس سبب رسیدن اکسیژن بیشتر به مغز شده و نوعی حالت بی‌حالی زیبا را به‌دنبال دارد. توجه کنید که این تنفس را نباید بیش‌از‌اندازه انجام داد چون عوارضی که به‌دنبال دارد بیشتر از فوائد آن است. بعد از انجام این تنفس‌ها نوبت به قدرت تجسم ما می‌رسد.تجسم می‌کنیم که یک پرتو نورانی از قسمت سرمان وارد بدنمان می‌شود و به هر نقطه‌ای که می‌رسد آنجا را گرم، پر‌انرژی و ریلکس می‌کند.